Sakramentu chorych udzielamy zwyczajnie podczas odwiedzin chorych w pierwszą sobotę każdego miesiąca (poza lipcem i sierpniem) w godzinach dopołudniowych.

Sakramentu namaszczenia chorych udzielamy również na każde indywidualne wezwanie samego chorego lub rodziny chorego, za jego zgodą.

Chorego zgłaszamy (z wyjątkiem chorych odwiedzanych systematycznie w I soboty miesiąca) w kancelarii lub w zakrystii. Podajemy imię i nazwisko chorego, dokładny adres, numer telefonu oraz dzień i godzinę przyjścia kapłana.

W nagłych przypadkach można wezwać kapłana o każdej porze.

Sakrament namaszczenia chorych wolno powtórzyć, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze (kan. 1004).

Sakramentu namaszczenia chorych udziela się w następujących przypadkach:

– w czasie poważnej choroby,

– osobom starszym wiekiem,

– przed operacją medyczną,

– nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyliby sobie przyjęcia tego sakramentu.

Przygotowanie mieszkania:

– Stół nakryty białym obrusem.

– Krzyż i świece.

W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.

Sakramentu namaszczenia chorych nie udziela się zmarłym, lecz żywym. Ważna jest więc troska rodziny, aby w odpowiednio szybkim czasie wezwać księdza, gdy nawet nie jest spodziewana rychła śmierć chorego.